Mijn beste vriend... van 10 april 2007

Ik weet het nog precies. We gingen die dag met het hele gezin naar Nemo in Amsterdam. Dat wilde ik zo graag en eindelijk was het zo ver. Met de trein en eindelijk naar Nemo!

Daar aangekomen was het voor een negen jarig jongetje overweldigend.
En ineens stond hij daar, de jongen die mijn beste vriend van 10 april 2007 zou worden.
Hij was een Amsterdams jongetje van Marokkaanse afkomst.
Hij was al tien.
En hij had van zijn ouders een seizoenabonnement gekregen. Dat hield hem van de straat. Ze moesten zelf werken en wat heeft een jongetje van 10 midden in Amsterdam te doen als je ouders werken?
Hij was dus iedere vakantiedag in Nemo te vinden.
Iedere vaste medewerker kende hem en hij mocht dan ook meer dan andere kinderen.
Iedere dag had hij een 'beste' vriend en op 10 april 2007 was ik dat.

Hij nam me overal naar toe en slechts af en toe zagen we pap en mam en mijn zusjes.
We spraken dan even af, om zo en zo laat even hier afspreken... Mijn beste vriend zorgde er keurig voor dat ik al die afspraken keurig nakwam.

Wat hebben we een lol gehad samen.

Hij was waarlijk onvoorwaardelijk mijn beste vriend.

Ik herinner me het zo goed. Hoe zou het met hem gaan? Hij moet nu 18 zijn. Een Marokkaanse jongen van 18 in centrum Amsterdam. Heeft hij de roep van de straat weten te weerstaan en is hij gaan studeren? Of is hij tegenwoordig de werking van planten op het menselijk lichaam aan het onderzoeken in de vorm van praktijkervaringen met wiet en andere geestverruimende middelen?

Mijn beste vriend was toen hij 10 was een echte vriend. Hij vroeg niet of ik rijk of arm, Marokkaans, Nederlands, moslim, jood of iets anders was. Hij was gewoon mijn beste vriend met maar één doel, samen een zo leuk mogelijke dag hebben.

Hoe zou het toch met hem gaan?

We waren die dag onafscheidelijk. We waren ook zo veel samen op pad, dat we van die dag geen foto's van mij met hem hebben. We waren steeds op de plekken waar het te doen was en de rest van het gezin was daar dan nog niet.

Ik weet niet eens zijn naam. Toen wel, maar ik ben zijn naam vergeten.
We hebben ook geen adressen uitgewisseld. Ik was immers slechts zijn beste vriend op 10 april 2007.

Hij herinnert zich mij vast niet meer. Ik was zijn beste vriend in een reeks van beste vrienden... voor één dag.
En ik. Wat herinner ik me nog van die dag?

Eerlijk gezegd niet veel meer. We hebben in het fotoalbum op 10 april 2007 slechts foto's van mijn zusjes die dag.
Ik weet zelfs niet meer hoe mijn beste vriend er uit zag.
Sterker nog. Ik weet eigenlijk niets meer van hem.
Deze herinnering is namelijk niet de mijne. Het is die van mijn vader die deze speciale dag een heel gelukkig jongetje zag die ineens een hele goede 'beste vriend' had gevonden en de tijd van zijn leven had.

We zijn daarna nooit meer in Nemo geweest. Het is nu 8 jaar geleden en die tijd komt niet meer. Wat is die pre-tien tijd toch snel voorbij gegaan. Wat moet het toch mooi zijn dat als je in Amsterdam woont, je ouders zo slim zijn om je zo'n waardevol abonnement te geven. Die jongen kan het op menselijk vlak ver gaan schoppen en wie weet heeft hij van al die proefjes ook het wetenschapsvirus opgelopen. Volgens mijn vader valt het te hopen.
Ik heb zelf geen idee meer wat ik die dag allemaal gedaan heb. Het was een mooie dag, zoveel weet ik nog wel. Het was voor mij leuk vermaak en iets blijvends is er niet uit voortgekomen. Zo'n onvoorwaardelijke goede vriend heb ik eigenlijk nooit meer gehad.

-------------------------
Wat doet u om uw (klein)kinderen iets mee te geven?
Alleen als kinderen met veel interessante dingen in aanraking omen, kunnnen we later een bewuste keuze voor de toekomst maken. Niet alle schoten zullen raak zijn. Nemo was voor mij als negenjarig kind leuk en meer niet. Maar dat had maar zo anders kunnen lopen...